Afgelopen zaterdag 11 juni is in kleine kring Willem van Sloten gecremeerd.
Willem, die zichzelf ook dikke Willem noemde (DKW) is vorige week dinsdag 7 juni plotseling overleden aan een hartstilstand in het zuiden van België tijdens het werk. Naast zelfstandig geluidstechnicus werkte Willem als internationaal vrachtwagenchauffeur. Nachtbraken was zijn ‘daily routine’ en hij draaide naast zijn werk als geluidstechnicus onmogelijk veel uren als chauffeur. Een beer van een vent en een harde werker die niet zonder kopje koffie en sigaretje kon. Een cardioloog zou gezien zijn levensstijl hem als een tikkende tijdbom hebben gediagnosticeerd. Het zou Willem de kont roesten, hij wist zelf ook dat hij niet bepaald leefde als een monnik als het gaat om zijn gezondheid. Willem leefde in het nu en deed wat hij leuk vond.
Als je Willem zijn levensmotto in een liedje moet vangen dan denk ik aan ‘Voor mij geen slingers aan de wand’ van Andre Hazes. Willem had iets tragisch over zich. Het leven was niet makkelijk voor hem. Als je Willem beter kende dan wist je dat hij ook ontwapenend kon lachen en een zeldzaam gevoel voor humor had. Het gevoel dat ik bij hem had, paste het beste bij het nummer ‘’Ik heb de zomer in mijn bol’’ van André Hazes. Als we samen waren, gingen we meestal naar een locatie waar ik moest optreden en dan draaide we vaak Hazes onderweg om in de stemming te komen.
Willem had een droom en dat was dat één van zijn artiesten waar hij in geloofde doorbrak. Hij deed daar veel voor en alles wat binnen zijn vermogen lag. Maar helaas is succes niet af te dwingen…wel te koop! Maar dat geld had Willem niet en ‘zijn’ artiesten ook niet. Willem heeft mij met diverse figuren binnen de muziekwereld in contact gebracht zoals managers, producers en pluggers die niet zelden uit waren op eigen gewin dan het begeleiden van een artiest in zijn weg omhoog. Jan Smit heeft geboft met een manager als Jaap Buis want zo zijn er weinig. Willem heeft onervaren zangers en zangeressen waarvan hij vond dat ze talent hadden een kans en vertrouwen gegeven door hen te begeleiden en hun geluid te doen voor een betaalbaar bedrag in de hoop dat wanneer het beter ging men hem bleef boeken. Ik heb dat zo’n tien jaar gedaan. Met name bij de grote klussen wilde ik Willem erbij. Hiermee bedoel ik niets ten nadele van andere geluidstechnici waarmee ik heb gewerkt en werk. Als Willem erbij was dan wist ik dat het goed kwam.
Als niet onverdienstelijk drummer had hij een muzikaal gevoel en een goed gehoor. Dat laatste werd de laatste jaren helaas minder. Hij begreep wat akoestiek van een zaal of ruimte met geluid kan doen. Een handgebaar of oogcontact van mij was vaak voldoende en er werd aan een knopje geschoven zodat het geluid weer beter klonk en de zanger of zangeres zich weer happy voelde op het podium. Vaak had hij het zelf eerder door dan ik. Met een goede geluidsman bij je is het gewoon 1-0 voorafgaand aan het optreden.
Enkele malen ging Willem mee als begeleider wanneer hij vrij was en ik hem niet had geboekt als geluidsman. Ik was dan geboekt door een boekingskantoor of organisator die mij heeft weten te overtuigen dat er goed geluid aanwezig was. Willem ging met zijn imposante verschijning naast zo’n geluidsmannetje staan en niet zelden deed die een stapje opzij en stond Willem achter de knoppen. Een optreden op een personeelsfeest van MC Donalds in Deventer en een optreden voor het verplegend personeel van het Deventer Ziekenhuis schieten mij te binnen waar dit gebeurde. Mede dankzij DKW weer een goed optreden gehad. Ik heb een tijd een boekingskantoor uit Deventer gehad vandaar dat ik een periode had dat ik veel optrad in Deventer.
Willem en ik hebben veel leuke anekdotes samen meegemaakt waaronder een ontmoeting met geluidstechnicus annex dj Flippie (gefingeerde naam die hetzelfde bekt). Flippie zou mijn geluid doen met een karaoke kinderfeestsetje, althans daar leek het op. Deze jongen nam zichzelf heel serieus en wij waren eigenlijk not amused met zijn apparatuur en ook niet met deze knaap. Om deze ervaring hebben we later vaak gelachen. Toendertijd konden we er niet om lachen trouwens. Het betrof een optreden op een groot Nederlandstalig feest met Nationaal bekende artiesten waar ik de aftrap moest doen en Flippie mijn geluidsman was. De andere artiesten hadden eigen geluidsmensen met eigen apparatuur. Uiteindelijk lag het aan mijn boekingsmanager die de boel slecht had geregeld en een paar centen wilde besparen op de kosten van mijn geluid. Willem redde mijn optreden door achter de knoppen van het apparaat van Flippie te gaan staan om en er nog verassend goed geluid uit te halen. Wij blij en Flippie blij! Les 1, vertrouw nooit op een boeker of organisator als het gaat om geluid maar op je eigen geluidsman.
Willem en ik hebben veel optredens gedaan waaronder hele grote maar ook veel kleintjes. Ik heb opgetreden op zomerfestivals (meerdere malen Stratenfestival, Stoppelhaene, Meerpaaldagen etc.) en op verjaardagsfeestjes, van concertzalen tot biljartzaaltjes (ik moet ineens denken aan café ‘De Dunne Dirk’ in Loosdecht) en van voetbalkantines tot businessclubs. Met betrekking tot één businessclub ging het ooit eens goed mis en dat was bij Go Ahead Eagles. Om te beginnen, ik heb er lang over na gedacht om daar op te treden. Mijn Deventer boekingsagent wist mij te overtuigen en Willem zei dat ik het moest doen en het kon hem ook geen biet schelen als echte ‘Blauwvinger’. PEC Zwolle supporters weten dat ‘heulen’ met de koekstad gevoelig ligt. Het was ten tijde dat Marc Overmars daar voorzitter was en nog sympathiek een handje gaf en niet zo nors keek als nu bij Ajax. Willem kreeg ruzie met de facilitair manager aldaar over de plek van het podium en het aantal decibels. Ik heb het kunnen sussen maar als blikken konden doden…Het optreden ging overigens prima en ik kreeg het entourage in beweging en goede kritieken maar we mochten er nooit weer komen en daar waren we niet rouwig om.
Willem was er ook bij toen ik in 2006 gevraagd ben door de H6 fanclub om met de originele band van Hazes “Hollywood Boulevard” op te treden in het kader van een H6 tribute in de Pepsi Stage naast de HMH in Amsterdam. Een groot podium en een indrukwekkende line up van Willeke Alberti, Nathalie – dochter van André, Arie – broer van André, Peter Beense, Mick Harren en nog wat Amsterdamse sjakies en ik zei de gek! Ook de optredens op camping De Koerberg waren legendarisch. En er schiet mij een optreden te binnen op een Holland festival op Texel. Er was ons een goed bed en een kamer beloofd en ik zou de hele avond en een deel van de nacht optreden in diverse kroegen en cafe’s op Texel. Een goed bed lijkt me dan geen overbodige luxe. Echter, er was niets geregeld en we konden onze spullen niet kwijt bij aankomst. Resoluut als Willem was, belde hij gelijk met de organisator en vertelde dat we alweer terug waren op weg naar de boot en dat er snel wat geregeld moest worden (zoals beloofd) anders gaat zanger Reinier Vegter weer naar huis. Uiteindelijk sliepen mijn vrouw Lya, Willem en ik op 1 kamer in een pension in Den Burg op twee verschillende bedden. Altijd beter dan met tig man op een grote slaapzaal in een jeugdherberg ‘in the middle of nowhere op Texel’. Het werd mij door de Zwolse zangers die mee waren en dus wel op de slaapzaal lagen niet in dank afgenomen. Ik had kapsones en stelde eisen? Ach ja, typisch Zwols een boel geproat maar vaak weinig inhoud en feitenkennis. Ik lag er niet wakker van en Willem ook niet.
Een andere grappige anekdote was een optreden in Elburg waar ik werd geboekt met andere artiesten als Dries Roelvink. Willem had zijn zaakjes goed voor elkaar en ik kende de mensen en de grote zaal in hotel De Haas in Elburg. Ik had er als een opgetreden gedaan tijdens een PEC Zwolle personeelsavond. Een geluidsmannetje van Dries kwam halverwege mijn optreden het podium op om alvast wat spullen neer te zetten voor Dries! Willem en ik waren hier niet van gediend en met zijn grote klauwen greep Willem dit mannetje effe bij zijn kraag en vertelde dat hij moest wachten en nu wegwezen! Willem heeft Dries nog zijn geluidset aangeboden dat er al stond maar neen… de grote Dries had zijn eigen geluidsbedrijf bij zich. Na mijn optreden kreeg ik een warm applaus en ik was tevreden. Daarna volgde het optreden van Dries en het geluid was dramatisch…het geluid resoneerde en de microfoon piepde en kraakte. Willem en ik stonden achter in de zaal bij het bedienende personeel en we hebben wel even hard gelachen over die uitslover uit Amsterdam en zijn gevolg. En zo kan ik nog wel doorgaan als het gaat om mijn avonturen (want dat was het) met Willem…
Het is jammer grote vriend dat er zo abrupt aan een einde aan je leven is gekomen. Ik vind het spijtig dat ik geen laatste eer aan je hebben kunnen bewijzen omdat je door omstandigheden in het zuiden van België bent gecremeerd. Je hier naar toe halen was zeer kostbaar begreep ik en geen optie. We waren de laatste jaren niet meer zo ‘close’ dus ik vond het niet gepast mij te bemoeien in deze familie aangelegenheid. Ik weet dat er meer mensen uit ‘het wereldje’ die net als ik graag afscheid van je hadden willen nemen. Er is, naar ik begreep contact geweest tussen deze en gene en er komt nog een muzikaal eerbetoon voor je Willem!
Tot dan..
Columns Reinier Vegter 